اقاقیا
اقاقیا یا درخت صمغ عربی، در بلوچستان می‌روید ولی معروف­ترین صمغ اقاقیا مربوط به سنگال است و سودان مهمترین ناحیه صادرکننده صمغ اقاقیاست. در شاخه‌های این گیاه بر اثر گزش حشره‌ها، و یا دراثر وزش باد و برخورد ساقه­ها با یکدیگر ایجاد خراش شده و ماده‌ای به خارج تراوش می‌گردد که به نام صمغ اقاقیا یا صمغ عربی موسوم است. نوع مرغوب صمغ اقاقیا به صورت قطره‌های کوچک مدور یا زاویه­دار به رنگ سفید تا مایل به زرد است. ولی نوعی از آن که به رنگ قهوه‌ای یا قرمز روشن می‌باشد در تجارت مورد پسند نیست.
   
صمغ اقاقیا حاوی قندهای طبیعی از نوع رامنوز، آرابینوز و گالاکتوز است. همچنین حاوی اسید گلوکورونیک و ۴ متوکسی گلوکورونیک می‌باشد. در صمغ عربی کلسیم، منیزیم، پتاسیم، سدیم نسبتاً زیاد است. صمغ عربی در آب و گلیسیرین حل می‌شود ولی در الکل نامحلول است.
به صورت قرص مکیدنی برای درمان ورم دهان، حلق و تسکین سرفه مفید است. صمغ عربی را در آب جوشانیده و دهان شویه یا غرغره می‌نمایند. همین محلول را ممکن است برای درمان اسهال خونی (دیسانتری) تناول نمایند و در مورد سوختگی‌ها و زخم نوک سینه، آماس‌های پوستی و جذام گره‌ای روزی چند مرتبه در محل می­مالند. از صمغ اقاقیا برای آرایش موی سر، برای تهیه قرص­ها، چسب‌ها، قطره و پودرها استفاده می‌شود و به مقدار بسیار کم در تهیه غذا و شیرینی مصرف دارد.
صمغ اقاقیا را در آب گرم حل نموده و ژله تهیه می‌نمایند و از این ژله برای درمان بیماری‌های فوق تناول می‌کنند.
 
بارهنگ
بارهنگ گیاهی پایا، ظاهراً بی کرک یا کمی کرک­پوش با بن و ریشه‌ای کوتاه است. ساقه آن به طول 10 تا 70 سانتیمتر، ایستاده یا خیزان، فاقد شیار، مساوی یا کمی بلندتر از برگ‌هاست. برگ‌های آن تماماً طوقه‌ای، تخم مرغی پهن با ۳ تا 9 رگبرگ قوی و برجسته، کامل و دمبرگ نسبتاً بلند است. گل‌ها سبز متمایل به قهوه‌ای، کوچک مجتمع در خوشه‌های دراز استوانه‌ای و موسم گلدهی گیاه اردیبهشت تا شهریورماه است. دانه‌های این گیاه تیره رنگ، کوچک و تخم مرغی شکل و در میوه‌ای پوستینه که به صورت کپسول تخم مرغی بوده و دارای ۲ خانه و محتوی ۴ تا 8 دانه است قرار دارند. دانه‌ها را از اواسط فصل بهار به بعد جمع آوری می‌نمایند.
   
دانه بارهنگ دارای چربی، صمغ، موسیلاژ، ترکیبات گلوکزیدی است. از بارهنگ به همراه قدومه و به دانه مخلوطی درست می‌کنند که به عنوان نرم کننده سینه و برطرف کننده سرفه و خارش­های گلو مصرف سنتی دارد. خواص درمانی ریشه، برگ و دانه این گیاه اثر نرم کننده دارد و از آنها به عنوان تصفیه کننده خون، آرام کننده ناراحتی­های آسم مرطوب، اسهال­های ساده و ورم مخاط دهان استفاده می‌شود. جوشانده دانه بارهنگ در رفع بیماری­های التهابی کلیه و مثانه مؤثر است. اگر برگ تازه بارهنگ به مدت چند ساعت در آب جوشیده قرار بگیرد، سپس قطعات آن بر روی زخم های باز قرار گیرد، نه تنها زخم‌ها را از خطر آلودگی حفظ می‌کند، بلکه سرعت بهبود را باعث می‌شود. جوشانده ریشه گیاه همراه با عسل، اگر به صورت غرغره مصرف شود، ورم حلق را از بین می‌برد. برگ تازه و له شده بارهنگ اگر در محل گزیدگی زنبور عسل و پشه مالش داده شود درد را تسکین می‌دهد.
این گیاه در جاهای مختلفی می­روید و انواع مختلفی دارد. معمولاً از دانه‌های این گیاه استفاده می‌شود. از این گیاه برای ناراحتی­های تنفسی استفاده می‌شود و یکی از گیاه‌های لعابدار و دارای ماده سافورین است. دانه‌های آن را در آب خیس می‌کنند. این گیاه عوارض جانبی ندارد. از برگ این گیاه به وفور استفاده می‌شود و برگ آن خاصیت ضدعفونی کننده دارد و همچنین دانه این گیاه هم خاصیت ضدعفونی کننده و خلط آوری خوبی برای دستگاه تنفسی دارد.
گیاه بارهنگ در منطقه وسیعی از دو قاره اروپا و آسیا و همچنین شمال آفریقا و آمریکای شمالی می‌روید. در ایران تقریباً در تمام نقاط می‌روید.
 
 
برگ زیتون
 
نتايج تحقيقات اخير نشان مي‌دهد، برگ زيتون حاوي تركيباتي مؤثر در كاهش فشار خون است كه مي‌تواند به عنوان يك درمان كمكي مناسب در كنترل خطر پيشرفت عوارض قلبي عروقي در بيماران مبتلا به پرفشاري خون استفاده شود.
برگ زيتون كاهش دهنده فشار خون، قند خون، ضد اسپاسم، گشادكنندة عروق خوني، كاهش دهنده كلسترول بد و براي افراد ديابتي بسيار مناسب است. روغن زيتون پايين آورندة فشار خون است و براي مصرف در سالاد و بسياري از غذاهاي آماده به صورت خام قابل مصرف بوده و بسيار مفيد است. براي طبخ انواع مختلف غذاها مي‌توان از روغن زيتون با استفاده از حرارت كم و با صرف وقت و مدت زمان بيشتر ( براي حفظ  خواصمفيد) آن استفاده كرد.
    
روغن زيتون بازكنندة عروق است. از بروز سكته قلبي جلوگيري مي‌كند و در بهبود بيماراني كه جراحي قلب دارند، مفيد است.
 برگ زيتون كاهش دهندة فشار خون، قند خون، ضد اسپاسم، آنتي اكسيدان، ضد ويروس تبخال، ضد قارچ، گشادكننده عروق خوني، كاهش دهنده كلسترول بد، ضد تب، قابض، ضد باكتري، صفرابر، ادرارآور و براي افراد ديابتي بسيار مناسب است. زيتون مسهل ضعيف و نرم‌كننده مسير گوارشي است و براي يبوست مفيد است. ضد چسبندگي پلاكت‌ها و محافظ قلب است. زيتون ضد امراض قلبي، كاهش دهندة كلسترول بد و افزايش دهنده كلسترول خوب است. ضد باكتري‌هاي گرم منفي است اما براي افرادي كه داراي سنگ مثانه و سنگ صفرا مضر است.
 
فلفل سياه
 
فلفل سیاه میوه‌های خشک شده تیره رنگ گیاه فلفل است. گیاه فلفل بومی جنوب هند است. فِلفِل (پلپل در پارسی) گیاهی است دارویی - خوراکی و دارای طعمی تند. فلفل از بوته‌ای باریک و بلند و در رنگ­های متنوعی چون سبز، قرمز، زرد، و نارنجی به دست می‌آید و برای خوش طعم کردن غذا از آن استفاده می‌شود. دانه فلفل پس از خشک و ساییده شدن در رنگ­های سیاه، قرمز و سفید عرضه می‌شود.
 
فلفل در هندوستان از دیر باز به عنوان ادویه مورد استفاده بود. تا اواخر قرون وسطی فلفل از هندوستان به اروپا و سایر نقاط جهان تجارت می‌شد. به خاطر ارزش این گونه ادویه‌ها بود که اروپایی‌ها در پی یافتن راه جدیدی به هندوستان بودند. با کشف قاره آمریکا نوع جدیدی از فلفل بومی قاره آمریکا کشف شد.
کاپسایسین و تعدادی از ترکیبات مشابه دیگر توسط برخی از گیاهان جنس کاپسیکم (فلفل قرمز) تولید می‌شود و احتمالاً موجب رانده شدن بعضی از علفخواران می‌گردد. کاپسایسین نوعی آلکالوئید است که در برخی از گیاهان مثل فلفل قرمز یافت می‌شود که برای پوست و موکوس محرک بوده و برای تهیه نوعی دارو که در تسکین برخی از دردها به کار می­رود مورد استفاده قرار گرفته است.
فلفل سیاهپرزهای چشایی را تحریک می‌کند و پیامی ‌به معده می‌فرستد که باعث ترشح اسید هیدروكلوریک و در نتیجه هضم بهترغذا می‌شود. اسید هیدروکلوریک برای هضم پروتئین­ها و دیگر مواد غذایی در معده ضروری است. هنگامی كه مقدار اسید هیدروكلوریك بدن كافی نباشد، غذا به مدت طولانی در معده باقی می‌ماند كه باعث ترش كردن و سوء هاضمه می‌شود یا ممكن است غذا به روده‌ها برود، جایی كه می‌توان ازآن به عنوان منبع غذایی برای باكتری­های مضر روده‌ای استفاده نمود، كه فعالیت آنها باعث ایجاد گاز، سوزش و اسهال یا یبوست می‌شود. فلفل سیاه از گذشته به عنوان بادشكن (ماده­ای كه به جلوگیری از ایجاد گاز روده كمك می‌كند) شناخته شده است، خاصیتی كه باعث تأثیر مفید تحریك كنندگی اسید هیدروكلوریك می‌شود. به علاوه، فلفل سیاه خاصیت معرق (افزایش تعرق) و پیشاب‌آور (افزایش ادرار) دارد. فلفل سیاه همچنین اثرات مفید آنتی اكسیدان و آنتی باكتریال مؤثر را در خود نشان داده است. فلفل سیاه نه تنها به جذب مواد مفید از غذا به بدن كمك می‌كند بلكه لایه بیرونی دانه فلفل فعالیت سلول­های چربی را مختل می‌كند و شما را در عین دادن انرژی لازم برای سوزاندن لاغر نگه می‌دارد.